EY YAR

Anneler hiç kesilmez ağıtlar yaktığında

Çocuklar koskocaman gözlerle baktığında
Kaldırımlar üstüne taze kan akıttığında

sırtlanlar inlerinden korkusuz çıktığında
Bab-ı Esrar(sızı)

Zalimler zalimlere nişanlar taktığında

Yeni yetme yavrular hayattan bıktığında

Çiçekler kanlı kurşun misali koktuğunda

Yad eller harman içre ateşler yaktığında

İmdada gelmez misin

Hüznü kuşandım ey yar!...

Hanesi harap olmuş kuşları görmez misin?

Yorgunum,bir köşeye bir döşek sermez misin?

Şu muzdarip ruhumun yayını germez misin?

Gönlüme gülşen kurup gülünü dermez misin?

Ardına dek açılmış kapımdan girmez misin?

Canıma taibib olup yaremi sarmaz mısın?

Susadım,bir tek yudum suyunu vermez misin?

Söndür yangınlarımı desem söndürmez misin?

Halimi bilmez misin

Bin defa yandım ey yar!...

Ahmed efe