Duyguların Matematiği

Önce sevdim.
Sevdiğimi öğrendim, sevebileceğimi fark ettim. Sevdikçe kendimi kainatla topladığımı gördüm.
Affetmeyi öğrendim:
Affetmenin, dostlarımı 10la çarpmak olduğunu fark ettim.
 Pişman oldum:
Pişman olduğumu itiraf ettim; pişman oldukça hatalarımı küçük, anlaşılır ve bağışlanabilir parçalara bölebildiğimi gördüm.

Hatırlamayı öğrendim:
Hatırladıkça sevgilerimin kare kökünü bulup, onlardan hüzün çıkardığımı fark ettim.

Değer vermesini öğrendim:
Değer verdikçe sevgilerin küpünü bulup, onları mutlulukla çarpabileceğimi gördüm.
İltifat etmesini öğrendim:
İltifat ettikçe insanlarla aramdaki en kısa mesafenin bir tebessümün resmettiği bir çizgi olduğunu gördüm.
Özür dilemeyi öğrendim:
Özür diledikçe nefretin ve öfkenin sonsuza bölündüğünü böylece dargınlıkların limit sıfıra giderken yok olduğunu fark ettim.
Hüzünlendim:
Hüznü sevdim, hüznün kalbime dokunmasına izin verdim.
Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin sonunda ayrılık çizgisine teğet geçip geri döndüğünü gördüm.
Ve bir gün öleceğim:
Kesinlikle öleceğim ve öldüğüm gün anlayacağım ki; yaşadığım hayat, paydası sonsuzluk olan basit bir kesirden ibaretmiş.
Tüm bu işlemlerin sağlamasını yapmak isterseniz, kalbinize bir bakın.

Alıntı