Bu şiirde iki göz var
Biri senin; biri onun
Senin o karanlık, küf kokulu
Matem gözlerini terkediyorum
Ne geceler ekledim sabaha. Öyle ağır ,öyle kara. Güneş göz kırptığında penceremden. Dirildim yine sünger mezarımdan hayata. Canım azrailin elinde değilse Umudum var hala...
Bir zamanlar Afrika daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha çocukluğundan iitbaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü.