Yazmayacağım hikayenin kıssa çıkmayacak yerini...

Koyunun biri düşmüş çukura

şu sebebden bu sebebden

bahaneden bol ne var...

hangimiz biliriz kıymetini

aldığımız her nefesin almak için

bunca sebeb varken

hangimiz bilmeyiz ki 

alınmayan her nefesin

bir sebebi var 

ayrı mesele...

koyun düşmüş çukura

şu sebebden bu sebeben

diyelim ki bakıp da görmemiş

görüp de düşünmemiş

veya kaza olmuş görünmezinden.

koyunun kulağında da bir kene....

çukurun halini sorarsan gerekmez

gerçi içinin bir yanı der ki yaz

uzun olur yazın

kalemin yuttukça sayfaları

adam sanırlar seni.

diğer yanı da derki yazma

sapı samandan ayıramayan

adamlara

beğendirmek istiyorsan kendini

demek ki sende adam değilsin...

ben de yazmayacağım hikayenin

kıssa çıkmayacak yerini.

koyunun kulağında bir kene

çukurda desen biraz ot,biraz saman

birde-şansına koyunun -

durumu gören bir arı.

arının meziyetleri malum

kenenin ne iş becerdiği de

arı üstüne üstlük

iyi niyetli.

koyun çalışmış çabalamış

çıkamamış çukurdan

karnı acıkınca biraz otlamış

bir kaç günde

ne ot kalmış çukurda

ne saman

arıcık desen her gün

sabahtan akşama çukur başında

''ah ne yapsam bilmem ki

ah ne yapsam 

ölecek göz göre göre''

koyun açlıktan

günden güne zayıflamakta

kene ise her zaman ki 

işini görüyor kulakta.

arıcık demiş ki kendi kendine

''gücünü kullanmaksızın

hayıflananlar

yalancıdırlar

böyleleri duymadıkları hislerle

kalabalık gözükür başkalarına

ama başkalarını kurtarırken 

duyarsan

kendini kendine kurtarıyorsun

düşünmez uzatırsın yardım elini.''

kararı karar arınmış karasızlıkdan

'' neye yeterse gücüm onu yapacağım!''

düşünmüş düşünmüş bulmak için

yapmaması gerekenler arasından

yapması gerekeni

''haber vermeye gitsem

ölüm yetişir koyuna

iyisimi gücümce ben

beslemeliyim onu

eğer dayanırsa uzun müddet

rüzgar toz toprak

toprak doldukça koyun yükselir

ve nasibi varsa

kurtulur gün gelir''

arıcık durup dinlenmeksizin

saman taşımakta

gel gör ki topladığı

koyunun dişinin ancak

bir kovuğunu doldurmakta.

ama olsun verdiği candan ya

ne kadar hayıflansada hakkı

ara sıra da taşıdığı bir kaç damla bal...

aradan biraz zaman geçmiş 

koyun hala diri

ama ayakta durmak ne kelime

yere uzanmış leş.

kuyu da bir türlü dolmuyor.

arı gitmiş kenenin yanına

-''bak'' demiş''bırakmalısın onu

günlerce ben didindim

can taşısın diye

sense canını sömürüp onun

can semizletiyorsun''

kene ise hiç oralı değil

-''küçücüktüm geliştim şişmanladım

o ölünceye kadar şişmanlıyacağım.

düşün bu iyi zamanındayken de

kendine alması

bana vermesinden zordu

otu önce çiğner sonra yutardı

sonra geviş getirir yine yutardı

ve kana karışana kadar

bir yığın işlem

unutma dostum bunların

vermeleri almalarından

kaybetmeleri kazanmalarından kolaydır.

benim yaptığım ne ki?

sen uzun ve zoru yaptırıyorsun

bense kolayı

sen,kendinden veriyorsun

bense kendime alıyorum.''

bu kene misali işte

kestirmeden üstadlar

bütün gün dönen gündöndüler misali

parsa ne yana dönerse kafaları o yöne

tek marifetleri--şayet

 halt yemenin adı marifetse--

leşin leşini çıkarmaları

''biz de var mı?''

işte bunları sevmemiş

birini tanıdım ben

ne kof kibir vardı onda

ne tevazuunda kibir

can buldum söylediklerinde.

''bunlar ''dedim kendi kendime

''bunlar benim söyleyeceklerimdi

öyleyse ben varım bunlarda

bunlar benim''

ah ben günde bin kez

görmüşüm bin sineğin

bal kasesinde arıya sövdüğünü.

''sen sen ol'' dedim

''verme hiçbir şeyi layık olmayana.

define meraklısı

çıkarır kıymeti toprak altından

kıymetini anlamayana-versen de-

lazımlık yapar altından''

sen ey aptal adam

öğrendim kulak kabartacağım

söylediklerine

ama konuşmayacağım sana.

böyle diyordu hatıra defterinde

şimdi ölü olan.